έχουμε χάσει ελαφρώς την μπάλα

Όποιος είδε το βίντεο αρχικά προφανώς χέστηκε πάνω του. Η ταχύτητα, η βιαιότητα της πρόσκρουσης, το αποτέλεσμα και η γεμάτη απόγνωση αντίδραση του επιζώντα αρκούν για να σου κάψουν τον εγκέφαλο.

Το πρόβλημα όμως είναι προφανώς βαθύτερο από έναν τρελαμένο κάγκουρα (;), φραγκάτο ή όχι, ο οποίος νόμισε πως ειναι ο Σουμάχερ. Όπως διαβάζω στο εξαιρετικό άρθρο του Καραγιάννη εδώ:

– Έχουμε 1600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες από τροχαία κάθε χρόνο

– Κάθε μέρα, θρηνούμε πέντε νεκρούς, πέντε τετραπληγικούς, 10 παραπληγικούς, 60 τραυματίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι το κόστος σε υλικές ζημιές.

– Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κάτω από 45 χλμ την ώρα.

– Το 60 με 70% των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, είναι ηλικίας 15 – 29.

– «Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, στην Ελλάδα που πέρασε και δύο πολέμους, έχασαν την ζωή τους σε ώρα μάχης 70.000 ελληνόπουλα. Στα 60 τελευταία χρόνια με το αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους 140.000 άνθρωποι, δηλαδή τα θύματα ήταν τετραπλάσια (σ του Ζ: ; μάλλον εννοεί διπλάσια), ενώ 350.000 έμειναν ανάπηροι»

– Τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο

Και αυτά είναι δεδομένα. Νούμερα. Γεγονότα. Δεν είναι γνώμες ή alternative facts. Οι ερμηνείες μπορεί να ποικίλλουν αλλά τα δεδομένα είναι αυτά και όχι άλλα. Και σαν να παραείναι πολλά για να είναι η ερμηνεία τους “τα λεφτά” που μπορεί να έχει ο δράστης. Όποιοι λοιπόν βιάστηκαν να βάλουν ταξικό πρόσημο στο ατύχημα (!), να ηρωποιήσουν το δράστη (!!) ή τον επιζώντα, ή να πουν τις γνωστές μαλακίες που έλεγαν από την ανάποδη όταν στούκαρε ο Παντελίδης, τον οποίο μερικοί ηλιθιοι πάνε να βγάλουνε και ήρωα (!) έχουν χάσει ελαφρώς την μπάλα, για να μην πω πως ειναι για τον πούτσο τελείως.

– Nαι, μάλλον οι πιτσιρικάδες με την Πόρσε πήγαιναν γυρεύοντας

– Ναι, μάλλον η όλη φάση ήταν αποτέλεσμα κόντρας

– Ναι, είναι τελείως ηλίθιο να δίνεις πυραυλοκίνητο αυτοκίνητο σε έναν καυλωμένο πιτσιρικά, πόσο μάλλον όταν από συντήρηση δεν σκίζει. Είναι ανεύθυνο, είναι επικίνδυνο, είναι εγκληματικό.

Και τα πιο πάνω είναι δεδομένα. Προφανώς ο πιτσιρικάς αν δεν είχε τα φράγκα δεν θα είχε Πόρσε, αλλά κανα Πούντο ή ντεσεβό αλλά σάματις και με Πούντο δεν σκοτώνεται κόσμος λόγω βλακείας; Αν και βεβαίως…

α) είναι κανόνας
β) είναι άσχετο με τα φράγκα. Η μαλακία είναι διαταξική.
Η άγνοια-υποτίμηση κινδύνου είναι χαρακτηριστικό της εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας. Προφανώς καθείς είναι 100% υπεύθυνος για τις πράξεις του και δεν δικαιολογούμε στο παρόν αλλά εξηγούμε.

Ο ίδιος ο γράφων έχει 3 σοβαρά ατυχήματα (το τελευταίο πριν από επτά χρόνια), όλα με προσωπική του ευθύνη και χωρίς να είναι κανάς φανατικός της ταχύτητας ή τύπος που κάνει κόντρες και όλα τα σχετικά. Επίσης έχω εμπλακεί σε άλλα 5-6 μικρά ατυχήματα (καθρέπτες, γρατζουνιές, τέτοια) στα οποία συνήθως και έφταιγα εγώ, τ’ ομολογώ, τ’ ομολογώ.

– Απειρία. Όσο καλός οδηγός και να είσαι η διαρκής διάβρωση των χιλιομέτρων δεν αναπληρώνεται με μαθήματα, εκτός και αν κάνεις μαθήματα για χρόνια και χρόνια. Κοινώς, όσο λιγότερο έχεις οδηγήσει τόσο περισσότερο επικίνδυνος είσαι. Ίσως θα πρέπει σιγά σιγά να καθιερώνουμε το μάθημα οδήγησης και σε πίστες για να μαθαίνουν οι πιτσιρικάδες τα όρια του αυτοκινήτου.

(<-παρένθεση

– Από την άλλη: Υπερβολική σιγουριά. Κοινώς όσο περισσότερο έχεις οδηγήσει (και ως κωλόφαρδος δεν έχεις πάθει τίποτα) τόσο περισσότερο στα αρχίδια σου είσαι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

)

– Αλκοόλ. Μέχρι την ηλικία των ~30 δεν θεωρούσαμε ότι πείραζε να πιούμε “λίγο” και να οδηγήσουμε. Την πρώτη φορά που το “λίγο” έγινε “ένα μπαρ”, το αμάξι κατέληξε στο χαντάκ’ με 40 χλμ/ώρα (ευτυχώς). Όταν έγινε αυτό ήμουν δεν ήμουν 20 χρονών, ενήλικος μεν, με άγνοια κινδύνου δε.

– Κούραση, απροσεξία, τέτοια. Ανήκω και γω στην μεγάλη στατιστική κατηγορία που παθαίνει ότι παθαίνει δίπλα στο σπίτι της και με μικρές ταχύτητες. Δυστυχώς όμως και τα λίγα χιλιόμετρα είναι πάρα πολλά.

– Η μαλακία του απέναντι. Που πηγαίνει κόντρα μονόδρομο, παραβιάζει κόκκινο, παραβιάζει στοπ, δεν φοράει ζώνη, δεν φοράει κράνος και τέλος πάντων κάνει τις μαλακίες που κάνεις και συ όταν δεν τις κάνεις εσύ.

– Act of  God, τρομακτική γκαντεμιά και άλλα συνώνυμα. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς την “αστοχία υλικού” που έπαθε η μαλακία που κρατάει το καπό και αυτό άνοιξε στα 50 χλμ/ώρα και μου έσκασε στο παρμπρίζ;

Προσωπικό Πόρισμα:

1. Έχω το know how του πράγματος και από την καλή και από την ανάποδη. Πέρα από αυτά που συνέβησαν σε μένα έχω φίλους και συγγενείς  που έχουν χτυπηθεί σε τροχαία, που έχουν τραυματιστεί σε τροχαία, που έχουν σκοτωθεί σε τροχαία, σε τροχαία που άλλοτε έχουν προκαλέσει οι ίδιοι και άλλοτε όχι. Στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων που γνωρίζω από πρώτο χέρι η ευθύνη ήταν της ανθρώπινης μαλακίας και όχι του αυτοκινήτου ή του οδοστρώματος. Το ότι έχουμε (πολλοί από εμάς) κακά αυτοκίνητα και κακούς δρόμους θα έπρεπε να μας κάνει προσεκτικότερους και όχι πιο θαρραλέους.

2. Ανήκω στην κατηγορία οδηγών που σπανίως πήγαινε γυρεύοντας αλλά ότι μαλακίες έχω κάνει τις έχω πληρώσει. Ευτυχώς μόνο σε χρήμα και σε σίδερα και όχι σε τραυματισμούς ή τίποτε χειρότερο. Αυτό δεν σημαίνει πως “ήμουνα καλός” αλλά πως μέσα στην ατυχία μου ήμουνα τυχερός.

1. Ουδείς άσφαλτος που θα έλεγε και η Άντζελα. Όλοι μας τις έχουμε κάνει τις μαλακίες μας και τα αεροπλανικά μας. Ανα πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να κάνεις μαλακία και όποιος το παίζει οδηγάρα και εγώ προσέχω/ξέρω κετς μου φαίνεται αρκετά επίφοβος επί της αρχής επειδή το πιθανότερο είναι να έχει άγνοια του πράγματος παρά υπερβολική γνώση.

2. Έχω δει πολλούς, ρε πάρα πολλούς, να οδηγούν σαν ζούδια και να μην έχουν πάθει ποτέ, ρε ποτέ, τίποτε. Άρα είναι κωλόφαρδοι, πολύ περισσότερο από μένα τουλάχιστον. Και η ίδια η κωλοφαρδία τους ανατροφοδοτεί την καγκουροσυμπεριφορά τους με αποτέλεσμα να οδηγούν χειρότερα (μέχρι που κάποτε θα γίνει η μαλακία και τότε πλερέ λε Χαραλάμπ).

Γενικό Συμπέρασμα:

Οπως τα λέει ο Ιαβέρης και ο κάθε Ιαβέρης ειναι τα πράγματα. Με την προσθήκη πως ακόμα και αν δεν κάνεις τίποτε επικίνδυνο, πάλι δεν εξασφαλίζεσαι γιατί ο δρόμος, ο απέναντι ή η act of God (καλύτερα: γκαντεμιά επικών διαστάσεων) που λέγαμε προηγουμένως είναι αστάθμητοι παράγοντες.

Κάθε φορά που παίρνεις το τιμόνι δεν είσαι καθόλου σίγουρος πως θα επιστρέψεις, ρε δεν πα να πηγαίνεις για τσιγάρα. Αυτό ισχύει. Fact.

Το ζήτημα είναι όμως πως αυτό ισχύει και κάθε φορά που πηγαίνεις για τσιγάρα με τα πόδια, κάθε φορά που δεν πηγαίνεις για τσιγάρα και μένεις σπίτι (πάντα μπορεί να σου πέσει ένας μετεωρίτης στο κεφάλι) κτλ κτλ. Το σύστημα είναι λοιπόν στατιστικό και όχι ντετερμινιστικό. Κάθε μέρα, όλη μέρα παίζουμε με τις πιθανότητες. Απλά οι πράξεις μας μπορεί να αυξήσουν τις ευνοϊκές πιθανότητες της κατανομής ή να τις μειώσουν. Δεν μπορούν όμως να τις μηδενίσουν αν και, από την άλλη μεριά, μπορούν να εκμηδενίσουν τις πιθανότητες επιβίωσης. Ο γράφων θεωρεί και θεωρούσε πως ήταν στην στην καλή μεριά της στατιστικής κατανομής μιας και δεν πολυμαλακιζόταν, αλλά και πάλι δεν την βγάλαμε καθαρή, το αντίθετο. Το πρόβλημα είναι πως οι πιθανότητες μοιάζουν (στην Ελλάδα τουλάχιστον) να είναι συνολικά εναντίον μας διότι οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Αν δεχθούμε πως οι συναρτήσεις πιθανότητας ατυχήματος είναι παντού πάνω κάτω οι ίδιες και δεν έχουμε στο… DNA το γονίδιο της αυτοκαταστροφής τότε πρέπει να δεχθούμε την θέση του Ιαβέρη: Δεν έχουμε οδηγική (και γενικότερη) παιδεία. Η αντίληψη του δρόμου, του ΚΟΚ, της κοινής λογικής που έχουμε δεν είναι η πλέον αρμόζουσα στις συνθήκες. Και πριν αρχίσετε τα γνωστά (και σωστά) για την ποιότητα των ελληνικών δρόμων να θυμίσω ότι :”Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κάτω από 45 χλμ την ώρα” κάτι που σημαίνει πως η ποιότητα του οδοστρώματος, του αυτοκινήτου κτλ είναι από τους παράγοντες με την μικρότερη σημασία και ο παράγοντας της ανθρώπινης μαλακίας (αλκοόλ, απροσεξία, παραβίαση stop κτλ) προφανώς κερδίζει την μερίδα του λέοντος.

Και ερχόμαστε στο προχθεσινό συμβάν. Έχουμε:

– Έναν καυλωμένο με τα γκάζια (;) πιτσιρικά ο οποίος προφανώς δεν είχε και την μεγαλύτερη οδηγική εμπειρία του κόσμου, πόσο μάλλον σε τέτοιο αυτοκίνητο. Ένας έμπειρος οδηγός πχ θα ήξερε τι γίνεται με τα ελαστικά και μέχρι πόσο τον παίρνει να τρέξει.

– Ένα αυτοκίνητο του μπαμπά (;) που κάνει 200 χιλιάρικα και αραχνιάζει στο γκαράζ μιας και δεν έχει αλλάξει λάστιχα εδώ και δέκα χρόνια (επανέρχομαι στο ίδιο θέμα συνέχεια γιατί το θεωρώ τουλάχιστον εγκληματικό).

– Μια “καλή” εθνική οδό που προσφέρεται για γκάζια.
Αυτά από μόνα τους είναι συνταγή καταστροφής. Και αν το αμάξι δεν έκανε 200 χιλιάρικα αλλά 30 και δεν έπιανε τα 300 αλλά (κωλοφτιαγμένο) τα 170-200, αυτό δεν αλλάζει και τόσο τα πράγματα.

Οι πιθανότητες οι πιτσιρικάδες να ήθελαν να δουν “πόσο πιάνει το εργαλείο”, να έκαναν κόντρα με κάναν άλλο τρελάκια και τα λοιπά είναι αυξημένες. Όμως όλα αυτά μαζί αθροιζόμενα απλά μας λένε το αυτονόητο: πήγαιναν γυρεύοντας. Ήταν επικίνδυνοι και δυνάμει δολοφόνοι, όπως έχουμε υπάρξει κατά καιρούς πιθανόν όλοι μας, αν και αυτοί ομολογουμένως το παράκαναν. Και η άγνοια τους γι΄αυτό δεν αποτελεί προφανώς δικαιολογία, αλλά εξήγηση. Οι κόντρες διώκονται ποινικά και πουθενά σε ελληνικό δρόμο δεν επιτρέπονται αυτές οι ταχύτητες. Το ότι το κάνουν πολλοί και δεν σκοτώνονται δεν σημαίνει τίποτα. Και ναι μεν η γκαντεμιά της παρκαρισμένης οικογένειας τείνει στο συν άπειρο (όπως φαίνεται ο επιζώντας πατέρας το είδε όντως σαν act of God, στην κυριολεξία όμως), αλλά αυτό για μας επίσης δεν σημαίνει τίποτε. Ένα αυτοκίνητο που πάει με 300 χωρίς λάστιχα της προκοπής και ένας άπειρος οδηγός είναι συνταγή για την καταστροφή, η πιθανότητα ατυχήματος που λέγαμε πιο πάνω τείνει στην βεβαιότητα. Αν δεν σκότωναν αυτούς θα σκότωναν κάποιους άλλους ή απλά θα σκοτώνονταν μόνοι τους.

Θα έλεγα πως ο πατέρας του παιδιού θα πρέπει να νιώθει ουκ ολίγες ενοχές αλλά και ευθύνες (1), ειδικά αν αποδειχθεί πως η αιτία του ατυχήματος ήταν τα ελαστικά τα οποία μπορούσε με άνεση να έχει αλλάξει, αλλά πέρα από αυτό θα επαναλάβω μονότονα το ίδιο μάντρα. Οι πιτσιρικάδες πήγαιναν γυρεύοντας ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα. Και όταν πας γυρεύοντας σε βάθος χρόνου θα την πατήσεις καθώς δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να παίζεις ζάρια και να φέρνεις συνέχεια εξάρες (οι πιθανότητες που λέγαμε πιο πάνω). Γεγονός πάντως είναι ότι αλλιώς την πατάς με ένα dcv και 40 χλμ/ώρα και αλλιώς με μία Πόρσε με 300 χλμ/ώρα. Οι πιθανότητες να βγεις ζωντανός από ένα όχημα που κινείται με τόσα είναι πρακτικά μηδενικές, πόσο μάλλον αν δεν προσέχεις επί της αρχής (απ’ οτι διάβασα ο συνοδηγός εκτινάχθηκε από το παρμπρίζ πράγμα που  μάλλον σημαίνει πως η ταχύτητα των 300 χλμ/ώρα δεν ήταν αρκετή για να τον πείσει να βάλει ζώνη ασφαλείας.)

Και ας πάμε στην μαλακία που σας δέρνει:
– Ταξικό πρόσημο my ass.
Ξέρουμε πως οι πλούσιοι οδηγούν πιο επικίνδυνα, όχι στην Ελλάδα, αλλά γενικώς (κλατς). Η υποψία μου είναι ότι απλά αναπαράγουν μια σταρχιδική συμπεριφορά που έχουν και αλλού.

Oδηγικά έχω να πω πως η μαλακία ειναι διαταξική, μην σου πω δε πως ειναι χειρότερη στα χαμηλά εισοδήματα (αμα δεν δεις αγροτικό να πατινάρει με τις ζάντες στο κέντρο του χωριού δεν έχεις δει τίποτα). Βεβαίως έχουμε παράδειγμα στην Ελλάδα γόνου πλούσιας οικογένειας που είναι οδηγικός κάγκουρας και μαλάκας με περικεφαλαία κάγκουρας. Τώρα τι ψυχολογικά και τι ανάγκη επίδειξης μπορεί να έχει ένας πάμπλουτος τύπος για να βγάζει το κομπλεξ του στα social media σαν τον τελευταίο κάγκουρα της γειτονιάς πραγματικά το αγνοώ, αλλά θα πω το ίδιο που θα έλεγα και για τον πιτσιρικά με το φτιαγμένο κωλάμαξο. Πάει γυρεύοντας. Και η ευθύνη σε αυτά τα πράγματα είναι ατομική. Ταξική μπορεί να είναι μια ερμηνεία τραβηγμένη από τα μαλλιά αλλά και πάλι θα είναι άκομψη και άκαιρη μπροστά στο συμβάν.

Το θέμα είναι πως, εδώ τουλάχιστον,  η απρόσεκτη οδήγηση δεν είναι ένα πλούσιο προνόμιο. Δεν έχουμε τόσους πλούσιους πια που να εξηγούν τον αριθμό των ατυχημάτων εκτός και αν πιστέψουμε πως οι γόνοι των ελίτ παίζουν ζωντανά GTA. Και μπορεί ο πιτσιρικάς να ήταν ένα κακομαθημένο κωλόπαιδο (μπορεί και όχι, ξέρω γω;), αλλά το ζήτημα της οδηγικής συμπεριφοράς δεν μπορεί να απαντηθεί με τέτοιο σκεπτικό. Οι φτωχοί δεν πάνε με 300 όχι γιατί οδηγούν καλύτερα ή έχουν καλύτερη συμπεριφορά αλλά γιατί τα αμάξια τους δεν πάνε με τόσο. Όμως οι περισσότεροι σκοτωμοί γίνονται με πολύ πολύ λιγότερα χιλιόμετρα. Και ένα κωλοφτιαγμένο αμάξι των 10 χιλιάδων είναι πολύ πιο επικίνδυνο. Μα θα μου πεις πως ο πιτσιρικάς είχε ένα αμάξι των 200 χιλιάδων και οδηγούσε επικίνδυνα κτλ και δεν θα διαφωνήσω, απλά το παρόν ποστ δεν εξετάζει το ένα ατύχημα που είδαμε σε βίντεο αλλά το φαινόμενο γενικά.

-Το 24χρονο παιδί, ο φέρελπις νέος κτλ.
Για λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω ο φέρελπις νέος ήταν υποψήφιος (και τελικά έγινε) δολοφόνος. Τα συλλυπητήρια στην οικογένεια κτλ καλό είναι να γίνονται με την υπενθύμιση πως ο πιτσιρικάς ξεπάστρεψε τον φίλο του, μια οικογένεια και τον εαυτό του, και δυστυχώς πέρα από την γκαντεμιά της στιγμής έφταιγε και το στραβό του το κεφάλι. Και όπως είπαμε πιο πάνω, όπως πήγαινε, αν δεν την πάταγε τότε θα την πάταγε κάπου αλλού και κάποτε άλλοτε. Θέλετε ταξικότητα; Πάρτε την: αν είχε λιγότερα λεφτά πιθανόν να ήταν ζωντανός σήμερα.

Μαλάκες της ημέρας.
– Οι ίδιοι οι μαλάκες που πήγαν να βγάλουν “θύμα” τον Παντελίδη τραβώντας μια ιστορία από τα μαλλιά. Λες και δεν είναι απόλυτα δυνατόν ένας καλός τραγουδιστής (εδώ μπαίνουν ερωτηματικα, εισαγωγικά κτλ κτλ) να είναι μαλάκας οδηγός.
– Αυτός

– Τούτα τα δύο ούγκανα που μνημονεύονται εδώ. Σκατόψυχοι αλέρτ

Σκεφτείτε λίγο αν τα πράγματα ήταν ανάποδα. Αν δηλαδή ο υιος Βακάκης ήταν το θύμα και ένας κάγκουρας από το Κατωπαναγιστάν ο θύτης.

Εγώ πάλι, θα έγραφα πάνω κάτω τα ίδια……

(1) Προφανώς μή ποινικού τύπου. Ρε δεν πάει το αμάξι να μην είχε λάστιχα, βενζίνη, ζώνες, κινητήρα. Οι επιβαίνοντες ήταν ενήλικοι και υπεύθυνοι κατά το νόμο για την μαλακία τους. Ως πιτσιρικάδες αναφέρονται προφανώς καταχρηστικά.