“Πατριώτες” κατά περίσταση, ανάλογα με την εξυπηρέτηση των κομματικών συμφερόντων, αποδεικνύονται για άλλη μια φορά στην ηγεσία της ΝΔ.

Η θέση της ΝΔ, όπως εκφράστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Άδωνι Γεωργιάδη, σε συντονισμό με το “γαλάζιο” μιντιακό σύστημα,  που κατηγορεί τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για “ανεύθυνη δραματοποίηση” της κατάστασης με την Τουρκία, μετά την αντίδραση της κυβέρνησης για ενδεχόμενο γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ , δεν έχει προηγούμενο.  Σε μια περίοδο που η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκεται σε επικίνδυνη ένταση, η ηγεσία της ΝΔ προσπαθεί να υποβαθμίσει ένα μείζον εθνικό θέμα, που αποτελεί όχι απλώς  αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας αλλά ένα είδος “εισβολής” όπως το χαρακτήρισε η ίδια η Κυπριακή Κυβέρνηση. Μάλλον και αυτή επιχειρεί μια “ανεύθυνη δραματοποίηση” κατά τη ΝΔ.

Η δε άποψη ότι δεν χρειάζεται σύγκληση των αρμόδιων κυβερνητικών οργάνων όπως το ΚΥΣΕΑ ενώ είμαστε σε τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, δείχνει ότι εκτός από ανευθυνότητα στην προσέγγιση κρίσιμων εθνικών θεμάτων υπάρχει και έλλειψη σοβαρότητας. Σύμφωνα με το σκεπτικό του Κυριάκου Μητσοτάκη, τα ζητήματα της εθνικής ακεραιότητας αντιμετωπίζονται μόνο τις εργάσιμες μέρες και ώρες. Φαίνεται να ξεχνά (;) ή να μην γνωρίζει πόσες σοβαρές εθνικές καταστροφές έχουν καταγραφεί σε “εορταστικές ημέρες”.

Στην πραγματικότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει κάτι άλλο από το να προσπαθεί να χωρέσει ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα στις προεκλογικές ανάγκες της ΝΔ. Αν δεν είχε αντιδράσει άμεσα η Κυβέρνηση και δεν είχε κινητοποιήσει και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, είναι δεδομένο ότι η ΝΔ θα κατηγορούσε τον Τσίπρα που δεν αντιδρά στην παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Τώρα, αντιθέτως, φαίνεται να μην θέλουν να εμφανιστεί η κυβέρνηση με μια εθνικά υπεύθυνη στάση σε μια εξωτερική απειλή (που μπορεί να κλιμακωθεί με αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελόριζου), παραμονές εκλογών και μιλά για “δραματοποίηση” ενώ κάποια στελέχη της ΝΔ κάνουν λόγο για “κίνδυνο για τον τουρισμό”!

Για τη ΝΔ ακόμη και τα πιο σοβαρά εθνικά ζητήματα πρέπει να υποτάσσονται στα μικροκομματικά της συμφέροντα. Όπως αποδείχτηκε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έτσι και τώρα, η γραμμή ενός πολιτικού κατεστημένου υπονόμευσε τη θέση της χώρας, την κατέστησε φοβική και μακριά από τη γεωστρατηγική θέση που της αναλογεί.  Μόλις η χώρα ανακτά τη ισχυρή της θέση στη Βαλκανική και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, οι ίδιες εγχώριες πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν πρόβλημα να θυσιάσουν τη διπλωματική συνέχεια για την ανέλιξή τους στην εξουσία.