το χαμερπές του συνόλου των υποψηφίων δημάρχων στην ιθάκη

του: διονύση διομήδη μανιά

στο άρθρο του “το τοπίο αλλάζει”, ο γιάννης μακριδάκης γράφει στις  14 του φλεβάρη

“Για το χαμερπές του συνόλου των υποψηφίων Δημάρχων, οι οποίοι σε όλες σχεδόν τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πλην φωτεινότατων λιγοστών εξαιρέσεων, ήταν ο ένας χειρότερος από τον άλλον και συναγωνιζόντουσαν για το ποιος είναι ο χείριστος, ο αχρειότερος, ο θλιβερότερος, ο πλέον οπισθοδρομικός, ο πλέον αναξιόπιστος, ο πλέον αποτυχημένος σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής πλην της κομματικής λαμογιάς, ο πλέον ανάξιος της εμπιστοσύνης των πολιτών, ο πλέον απαίδευτος και ανιστόρητος, αμόρφωτος και συνεπώς ανάλγητος αλαζόνας, ξερόλας και άδειος γκαζοντενεκές που κάνει φασαρία γύρω από το άτομό του κορδωμένος, και, τέλος, ο πλέον ασύμβατος, ως γενική εικόνα, με την αισθητική μου.”

αν κατάλαβα καλά ο γιάννης ο μακριδάκης θέλει να πει ότι,

– οι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν πρέπει να κάνουν φασαρία γύρω από τ άτομα τους κορδωμένοι, δεν πρέπει να συναγωνίζονται για το ποιος είναι ο αχρειότερος, ο θλιβερότερος, ο πλέον αναξιόπιστος, ο πλέον προκομμένος στην πολιτική λαμογιά κι ο πλέον ανάλγητος αλαζόνας.

– οι υποψήφιοι δεν πρέπει να μας κάνουν να αισθανόμαστε ντροπή και αγανάκτηση όπως τα 30 τελευταία χρόνια.

– οι υποψήφιοι πρέπει να μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι έχουμε επιλογή μεταξύ δύο ή και τριών σοβαρών, καθαρών και αποδεδειγμένα άξιων ανθρώπων άλλης αντίληψης από την παρωχημένη και αποτυχημένη  ανάπτυξη του γιγαντισμού της ασέβειας  άλλης αντίληψης όσον αφορά στην πολιτική στάση ζωής και στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος,  ανθρώπων μιας άλλης γενιάς επιτέλους, που νιώθουν τι είναι ανάπτυξη και τι κατάντια, που εκφράζουν την διαφορετική προσέγγιση, που έχουν αίσθηση της κλίμακας και σεβασμό προς την διαφορετικότητα και την ζωή και που για πρώτη φορά δεν νιώθω ντροπή να με εκπροσωπούν.

τα κομματικά ρετάλια όμως ακόμα αναπνέουν και ακόμη θέτουν εαυτούς υποψηφίους, ένεκα προσωπικού βίτσιου μάλλον αλλά και αποτυχίας των κομμάτων τους να εμπνεύσουν τους νέους ανθρώπους, εύχομαι να είναι ο ρόγχος του πολιτικού θανάτου τους αυτές οι εκλογές και μαζί τους βέβαια να πάρουν και τα κόμματά τους και όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα που δημιούργησαν και εξέθρεψαν τόσα χρόνια.

δεν έχω να προσθέσω τίποτα, νομίζω τα είπε όλα, εδώ στο θιάκι τι διάολο θα γίνουμε, βλέπεται να υπάρχει ελπίδα;

οι ζυμώσεις που ακούμε να γίνονται μπορούν να φέρουν την αλλαγή στο νησί μας;

οι υποψήφιοι για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται θα καταφέρουν να μας κάνουν να μην ντρεπόμαστε γι αυτούς, για μας, για τον τόπο μας;

και δεν αναφέρομαι σε έργα, γιατί έργα δεν χρειαζόμαστε άλλα, ήδη μας έφτιαξαν οι προηγούμενοι, δύο αεροδρόμια, τρία λιμάνια, έξη μαρίνες, τέσσερα αλιευτικά καταφύγια, ένα ποτάμι, δύο γέφυρες, μας έφεραν χιλιάδες τόνους νερά από το λεσίνι, και ακόμα να σκεφτείτε ότι στόλισαν και το λιμάνι για τις αποκριές, μας έφτιαξαν δύο γηροκομία και εφτά νοσοκομεία, μας έφεραν επενδύσεις, μπαλέτα, πρίγκιπες, καλλιστεία, μονοπάτια που ήδη έκλεισαν, λοιθιές και άλλα πολλά.

και μια παράκληση θα κάνω στο θεό πατριώτες, όχι να μας γλειτώσει από τους σεισμούς, γιατί δεν μπορούν να μας κάνουν τόσο κακό, αλλά από τις διαδοχικές επαναλήψεις των αναξιόπιστων δημοτικών παραγόντων του τόπου μας.

«ἐς αὔριον τά σπουδαῖα»

άσχετο:

χαμερπής

1. που σέρνεται στη γη
2.  χαμαί + ἕρπω

3.   ποταπός, τιποτένιος