σκιτσάροντας την επικαιρότητα, 26η μάρτη 2013

One Comment

1. 1

   

   aris

   27 Μαρτίου 2013 at 22:50

   Έτσι με έπιασαν ξαφνικά κάποιες βαθιές σκέψεις για το τι παίζεται πραγματικά γύρω μας που προφανώς έχει σχέδιο και μεγάλη χρονική διάρκεια.
   Βλέπει κανείς κινήσεις ασύνδετες φαινομενικά αλλά όχι τυχαίες όπως μας τις πλασάρουν.
   Αν προσπαθήσει κανείς να τις βάλει σε κάποιες λογικές σειρές εξυφαίνεται ένα παραμύθι που όμως κάθε άλλο παρά παραμύθι είναι για τους λαούς της νότιας – νοτιοανατολικής Μεσογείου που ανέκαθεν φαντάζουν σα πολίτες δεύτερης, ή τρίτης κατηγορίας όχι μόνο στους μεγαλοκαρχαρίες, όχι μόνο στους ηγέτες, αλλά και στους απλούς πολίτες των μεγάλων κρατών και συμφερόντων. (Πακέτο πάνε αυτοί).
   Έτσι μας βλέπουν δυστυχώς και αν κανείς δε το έχει καταλάβει αυτή είναι η πραγματικότητα.
   Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα πάρτι συμφερόντων και το μόνο που δεν μετράει είναι η ανθρώπινη υπόστασή μας, αναλώσιμα τεμάχια μετράμε, κάτι περισσότερο από Ασιάτες, Αφρικανοί, Νοτιοαμερικανοί και ότι άλλο μοιάζει, ή ακριβώς ίδιοι.
   Πάντα παίζονται παιχνίδια εκμετάλλευσής μας και εμείς παραμένουμε μια οπισθοδρομική κομπανία εγκλωβισμένοι μέσα σε τοπικισμούς, θρησκοληψίες, πεθαμένες πλέον βεντέτες, και γενικά παιδείες τριτοκοσμικών χωρών.
   Η εύκολη λεία με άλλα λόγια.
   Αν προσέξει κανείς κάνουμε τις ίδιες επιλογές αλλάζοντας όμως τρένα, μας ενθουσιάζει ο «οδηγός» και ο νέος συρμός, το είδος των καθισμάτων και το μόνο που δε κοιτάμε είναι αυτή η ελαφριά καμπύλη των σιδηροτροχιών που αφού κάνει το κύκλο της μας ξαναφέρνει στο ίδιο σημείο όπως τους πατεράδες μας, τους παππούδες μας,και δε γνωρίζω πόσο πίσω ακόμα.
   Μας αρέσει αυτή κλίση των γραμμών και αυτή η μαζοχιστική τάση να κρατάμε ισορροπία πάνω σε διαρκή στροφή.
   Αυτό είναι και η αιτία που αμέσως καταλαβαίνουμε την αλλαγή διεύθυνσης σε όποιον οδηγό αλλάξει τα «κλειδιά» στις γραμμές και ευθυγραμμιστούμε σε μια άλλη πορεία.
   Και τότε αρχίζει η μάγκικη επανάστασή μας γιατί το τσαγανό (να το ονομάσω?), υπάρχει στη περιοχή μας μόνο που γίνεται για να ξαναγυρίσουμε στη κυκλική πορεία μας.
   Είμαστε σα τα άλογα που όσο γυρνάνε το μαγγάνι με τις παρωπίδες στα μάτια δε μιλάνε και μόλις τα αφήσεις ελεύθερα τσινάνε και μπορεί να σε σκοτώσουν στην προσπάθεια να ξαναβρούν τη παλιά τους θέση!
   Δεν έχω βρεί κάποια ενστικτώδη ή φυσιολογική, ή οποιασδήποτε μορφής τέλος πάντων δύναμη που να επενεργεί.
   Η μόνη εξήγηση που δίνω είναι ο εφησυχασμός που προσφέρουν οι παρωπίδες μέχρι την ώρα της αιωνίου αναπαύσεως που μυστηρίως όλοι αυτοί οι λαοί προσμένουν άλλοι για μέλια και πιλάφια, άλλοι για βόλτες στους κήπους της Εδέμ, εκεί που ουκ έστι πόνος και θλίψης.
   Υπομονή λοιπόν φίλοι μου, άλλωστε πόσο κρατάει αυτή η εφήμερη ζωή?

   Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα

   Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.