ο ένας λοιπόν σπούδασε οικονομικά κ ήρτε στο θιάκι, πεδίον ολισθηρόν αλλά και δόξης λαμπρόν.
στο πεδίον αυτό λοιπόν εδοξάσθη κατά τας εορτάς, τας πανηγύρεις, τας παρελάσεις, τις δοξαστικές τελετουργίες, καταθέσεις στεφάνων κλπ.
τι ωραία κουστούμια; τι κορμοστασιά; τι ύφος χιλίων καρδιναλίων, τι νομογνωσία; απέναντί του ωχριούν και οι καλύτεροι ποινικολόγοι.
βέβαια καθόλην την ένδοξη αυτή περίοδον της ενασχόλησης του με τα κοινά επήενε η μπουνιά σύννεφο, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
το αποτέλεσμα είναι ότι απ όταν άρχισε δεν θέλει να ξεκολλήσει από το ξεκοκάλισμα.
ο άλλος σπούδασε οικονομικά στας αμέρικας, ακόμα μεγαλύτερο κεφάλι, ασχολήθηκε με καμιά εκατοστή πετυχημένες επιχειρήσεις κι πρόκοψε, τι άλλο να σας πω, ως και φούρνο στο θιάκι, εργοστάσια στα καρπάθια και ολόκληρο προάστιον εις βουκουρέστιον, με ονομασίες λεωφόρων στο όνομα του πατέρα του, παρακαλώ πολύ.
ήρτε κι αυτός στο πεδίον το ολισθηρό και κατάφερε να βγεί δήμαρχος με την πρώτη, αν και πολλοί λένε πως το σχεδίαζε καιρό για να σκάσει τον ξαδερφό του.
απ όταν ήρτε και βγήκε δήμαρχος, ο άλλος έσκασε, το τι έφτιαξε δεν λέγεται, μέχρι που κατάφερε και τον έπαυσε.
ο άλλος όμως ούτε την εντολή παύσης δεν ήθελε να παραλάβει, εκεί να δείτε κλάμα και οδυρμός, αλλά λέει όχι δεν φεύγω δεν πα να λέει ο υπουργός δεν φεύγω απο δω και να περάσει του ξαδέρφου μου.
τώρα θα μου πείτε εμείς φταίμε που ψηφίσαμε και τους δύο, γιατί τα ίδια σκατα στα μούτρα μας είναι.
τώρα το τι μέλει γενέσθαι απ αύριο πάλι.