δδμανιάς: γιατί συνεχίζεται ο πόλεμος στην ουκρανία; ποιος ωφελείται και ποιος πληρώνει το τίμημα;

iloveithaki.gr, 10/5/2025

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, πλέον στον τρίτο του χρόνο, μοιάζει με μια τραγωδία δίχως ορατό τέλος. Το ερώτημα που πολλοί αναρωτιούνται -και όχι άδικα- είναι: ποιος ωφελείται πραγματικά από αυτήν την αιματοχυσία; Και γιατί η Δύση, με τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στην πρώτη γραμμή στήριξης, φαίνεται τόσο αποφασισμένη να συνεχίσει;

Η Δύση και το στρατηγικό της στοίχημα

Η στήριξη της Ουκρανίας από τις δυτικές δυνάμεις δεν είναι απλώς μια “ανθρωπιστική” υπόθεση. Είναι πρωτίστως μια γεωπολιτική επιλογή. Η Ουκρανία λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στη Ρωσία — μια Ρωσία που, σε συμμαχία με την Κίνα, φαίνεται να απειλεί τη μακροχρόνια παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της Δύσης.

Η Γερμανία, παρόλο που έχει ιστορικά επιφυλακτική στάση απέναντι σε πολεμικές συγκρούσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύρεται σήμερα σε ένα ενεργό ρόλο, όχι χωρίς εσωτερικές ενστάσεις. Η γαλλο-γερμανική προσέγγιση δείχνει μια Ευρώπη που πασχίζει να αναδειχθεί σε αυτόνομη γεωστρατηγική δύναμη, την ώρα που το ΝΑΤΟ καθορίζεται κυρίως από τις αμερικανικές επιταγές.

Η σιωπηλή τραγωδία των νέων

Η φράση που ακούγεται συχνά — «στους πολέμους πεθαίνουν οι νέοι που δεν ξέρουν γιατί πολεμούν, για χάρη αυτών που ξέρουν, αλλά δεν πολεμούν» — επανέρχεται σαν μαύρο σύννεφο. Νέοι Ουκρανοί και Ρώσοι στρατιώτες χάνουν τη ζωή τους σε χαρακώματα και πεδία μαχών, ενώ στις αίθουσες διαπραγματεύσεων, η “μεγάλη σκακιέρα” παίζεται με πιόνια ανθρώπινες ζωές.

Ο Τραμπ, η Αμερική και το νέο γεωπολιτικό τοπίο

Η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα αφήσει αιχμές κατά του ΝΑΤΟ και της διαρκούς στρατιωτικής στήριξης προς την Ουκρανία. Μια πιο απομονωτική Αμερική αφήνει την Ευρώπη εκτεθειμένη. Οι συνεχείς παλινωδίες του δεν ωφελούν κανέναν —ιδίως απέναντι σε έναν ενισχυόμενο συνασπισμό Μόσχας–Πεκίνου.

Οικονομικά συμφέροντα ή στρατηγική ανάγκη;

Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν πως ο πόλεμος έχει και βαθιές οικονομικές πτυχές: αναδιάταξη ενεργειακών δρόμων, επανεξοπλισμός της Ευρώπης, κερδοφορία της αμυντικής βιομηχανίας, ιδιαίτερα αμερικανικής προέλευσης. Ταυτόχρονα, όμως, και η Κίνα και η Ρωσία επενδύουν σε νομισματικές εναλλακτικές και ενεργειακή συνεργασία, προκαλώντας τριγμούς στο δυτικό οικονομικό σύστημα.

Συμπέρασμα: Πόλεμος συμφερόντων ή ανάγκη;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι, όπως κάθε πόλεμος, ένα σύνθετο πλέγμα συμφερόντων, φόβου και ισχύος. Η νεολαία πληρώνει το τίμημα, και οι ηγεσίες παίζουν μια παρτίδα όπου η ερώτηση δεν είναι ποιος έχει δίκιο, αλλά ποιος θα επιβιώσει γεωπολιτικά. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε μονόπλευρη — όμως το ερώτημα παραμένει επίμονο: ποιος πραγματικά πολεμά και γιατί;