
Θα ήταν κωμικό. Θα έδινε υλικό σε κωμικούς για δεκαετίες… οι κρυφές ομάδες του Βαρουφάκη, τα ντου στο νομισματοκοπείο του Λαφαζάνη, οι υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις… όλα όσα γίναν και όσα ακούμε τώρα. Υλικό, χρυσορυχείο, για κωμωδία… Όμως η τραγικότητα ξεπερνά την κωμωδία.
Ένα είναι σίγουρο. Το τελευταίο δευτερόλεπτο, για οποιονδήποτε λόγο, ο Τσίπρας έκανε πίσω. Σαν ομάδα κομάντος που χωρίς να το ξέρει κανείς είχαν τοποθετήσει εκρηκτικά σε όλη την Ακρόπολη να τινάξουν τον βράχο στον αέρα, και καθώς τα χέρια ήταν έτοιμα να κατεβάσουν τον μοχλό για να γίνει η έκρηξη, ο άνθρωπος που θα πυροδοτούσε τα εκρηκτικά σταμάτησε, αποσυνέδεσε τα καλώδια, και παραδόθηκε στην αστυνομία. Μπορεί να είναι ο δράστης, αλλά την ίδια στιγμή, και για οποιονδήποτε λόγο, είναι ταυτόχρονα και εκείνος που έσωσε την κατάσταση.
Και τώρα τι; Εκλογές τον Νοέμβριο; Με ποιές επιλογές και για ποιό λόγο;
Το ΚΚΕ, η ΧΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ. θα διαθέσουν τα άκρα.
Οι ΑνΕλ θα ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε ο Καρατζαφέρης.
και έχουμε… ή μάλλον, θα έχουμε…
ΣΥΡΙΖΑ-Α (ή όπως ονομαστεί) του Τσίπρα,
ΣΥΡΙΖΑ-Β (ή όπως ονομαστεί) του Λαφαζάνη και της Ζωής,
ΠΟΤΑΜΙ,
ΝΔ του Μεϊμεράκη (;)
ΠΑΣΟΚ της Φώφης…
Λογικά θα πρέπει να παιχτεί μεταξύ ενός ατόμου (Τσίπρα) και ενός κόμματος (ΠΟΤΑΜΙ). Αν και στην Ελλάδα όλα να τα περιμένει κανείς. Από ΣΥΡΙΖΑ-Α κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ-Β αντιπολίτευση (όπως τώρα αλλά πιο επίσημο), μέχρι ΠΟΤΑΜΙ δεύτερο κόμμα… Ότι και να γίνει, διακοσμητικό θα είναι, για εσωτερική κατανάλωση, νά ‘χουμε να ασχολούμαστε.