διον διομ μανιάς | feb/14th/2016
τα νησιά από την φύση τους έχουν κλειστές οικονομίες και ειδικότερα τα μικρά νησιά.
μια σύντομη ανασκόπηση για το θιάκι:
• μετά τον τον πόλεμο ο εμφύλιος, πείνα, πείνα, δυστυχία
• μετά ο σεισμός, πάλι τα ίδια, σχέδιο μάρσαλ και γαλέτες
• μετά για 20 χρόνια μέχρι το 1975 οι ναυτικοί και οι μετανάστες, ιδιαίτερα αμερικής και αυστραλίας κράτησαν κάπως το νησί
• μετά λιγόστευαν οι ναυτικοί κ οι μετανάστες και αυξήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιστήμονες και ο τουρισμός, με αποτέλεσμα την οικονομική άνθιση και την ραγδαία αύξηση τση ρεμούλας, μέχρι και το 2010 που άρχισε η κρίση.
• από το 2010 μέχρι και σήμερα έχουμε κάθετη πτώση των εσόδων των κατοίκων του νησιού, η οποία συνεχίζεται και απ ότι προβλέπεται θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα χωρίς φως για ανάκαμψη.
για να λέμε την αλήθεια:
η μόνη αιτία της πτώχευσης με αποτέλεσμα την ερήμωση του νησιού είναι η κρίση.
το ότι οι θιακοί μάθανε στη ρεμούλα και το βόλεμα, όπως ούλοι οι έλληνες, δεν είναι αιτία της πτώχευσης του νησιού αλλά της κρίσης που είναι η αιτία της πτώχευσης.
μαθηματικά ξέρετε επομένως οι θιακοί είναι υπεύθυνοι της ερήμωσης του νησιού, κι ας αφήσουμε τις μαλακίες, τον εαυτό μας κοροϊδεύουμε.
η ερήμωση θα συνεχιστεί και πολλοί θιακοί ίσως δεν θα μπορούν να έρχονται ούτε το καλοκαίρι στη val di compare
η σημερινή κατάσταση:
κάτι παιδιά γίνανε ναυτικοί, δεν μένουν όμως ούλοι μόνιμα στο θιάκι
κάτι λίγοι ασχολούνται με το τουρισμό, ενοικιαζόμενα και εστίαση, αλλά είναι και πολλοί που δεν είναι θιακοί κι έρχονται μόνο το καλοκαίρι, δηλαδή παίρνουν τα λεφτά και δρόμο.
κάτι λίγοι επαγγελματίες και επιχειρήσεις που υπολειτουργούν και δεν έκλεισαν φέτος αλλά δεν ξέρω του χρόνου
κάτι λίγοι αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες βράστα κι άστα.
ζοφερές οι προοπτικές
η μόνη ελπίδα η αγάπη των θιακών για τον τόπο τους
