
iloveithaki.gr, 2/7/2025
δεν ήξερε λέει.
ούτε για τις υποκλοπές, ούτε για τις παρακολουθήσεις, ούτε για τη siemens, ούτε για τα τρένα που τράκαραν με ανθρώπους μέσα.
δεν ήξερε για τον οπεκεπε, δεν ήξερε για τα επιδόματα στους κολλητούς, δεν ήξερε ούτε καν για τον εαυτό του.
πρωθυπουργός μιας χώρας που καίγεται, πνίγεται, εκποιείται, και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να λέει «δεν γνώριζα».
να σφάζει χωρίς δισταγμό σαν άλλος ηρώδης,
και μετά να παριστάνει τον σωτήρα,
«αναλαμβάνοντας» τις ευθύνες όπως ο υποκριτής το χειροκρότημα –
χωρίς να πληρώνει τίποτα, ποτέ.
κι εμείς;
εμείς πληρώνουμε.
με μισό νεφρό για να μαγειρέψουμε αρακά με πατάτες, με μισό μισθό για να βγούμε στη λαϊκή, με το ολόκληρο το είναι μας για να μη «χαλάσουμε τη σταθερότητα».
μα τι σταθερότητα;
αυτή που λέει «σιωπή και πειθαρχία»;
αυτή που λέει «ψηφίστε νου δου γιατί έρχονται οι κομμουνιστές να πάρουν τα σπίτια σας»;
ναι, καλά μας κάνετε.
ριμάξτε τα όλα. φάτε μας. κι εμάς και τα παιδιά μας. και το χώμα που θα μας σκεπάσει.
γιατί τελικά, σκυμμένος λαός είμαστε.
ραγιάδες. μπουχέσες. με χέρια πρησμένα απ’ τη δουλειά και στόματα σφραγισμένα από φόβο.
είμαστε αυτοί που γελάνε με τα σκάνδαλα στα δελτία ειδήσεων και λένε «έλα μωρέ, όλοι τα ίδια είναι».
είμαστε αυτοί που ανεχόμαστε να μας κυβερνούν ψυχές βρώμικες, θρασύτατες, αδίστακτες – και τις χειροκροτούμε κιόλας.
είμαστε αυτοί που ψηφίζουν τον δήμιο, αρκεί να μην κερδίσει ο γείτονας που κάποτε ψήφισε πασόκ.
ο βορίδης, ο μπαλτάς, έγινε “μάγκας”. ο τζήμερος είναι σχολιαστής. ο αδωνις πανελίστας.
κι εμείς πανηγυρίζουμε επειδή «δεν είναι τσίπρας».
δεν μας πειράζει που μας καίνε. μας πειράζει αν φοράνε κόκκινα όταν το κάνουν.
είμαστε ο λαός του ρουσφετιού, του «να μην μπλέξουμε», του «τι ψήφισες;».
είμαστε οι ραγιάδες του 21ου αιώνα. μόνο που τότε οι ραγιάδες ξυπνήσανε.
εμείς ακόμα κρυβόμαστε πίσω από τις κουρτίνες και γράφουμε ψήφους με βάση τα ακίνητα, όχι τις αξίες.
για πόσο ακόμα;
μέχρι να σβήσει ο ήλιος, λες.
και να ’χεις και δίκιο, φίλε χαρη τζωρτζάκη.
χαλάλι τους.
χαλάλι σε όσους μας πήραν τα πάντα και τους είπαμε κι ευχαριστώ.