
iloveithaki.gr, 25/11/2025
σατιρικό πολιτικό σχόλιο του νιόνιου του μανιά του μήδη
παλιά είχα φίλους δεξιούς.
όχι τους σημερινούς με τα πληκτρολόγια–φίδια.
τους άλλους.
τους ήρεμους.
εκείνους που μιλούσαν.
ώρες.
με επιχειρήματα.
και χωρίς να ανεβαίνει η πίεση στο θεό.
λέγαμε τα βασικά.
– γιατί να με νοιάζουν οι άλλοι;
αφού δεν τους νοιάζω εγώ;
– ο κομμουνισμός, ωραίος στα λόγια, στην πράξη τρύπιος.
– η κατσίκα του γείτονα είναι δηλητήριο, όχι λύση.
– κι η μικρή πατρίδα, για να ’ναι δυνατή, θέλει φτώχεια γύρω της.
έτσι μου το παρουσίαζαν.
εμείς κι οι γύρω μας στο περιθώριο.
κι όλα αυτά με ψυχραιμία.
τότε δεν έβριζε κανείς όπως τώρα.
όχι αυτά τα ξεσπάσματα της οργής της στιγμής.
για να βρίσεις τότε, έπρεπε να το χτίσεις.
λέξη–λέξη.
σχεδόν τέχνη.
και τώρα;
βγαίνει το βιβλίο του τσίπρα και πιάνει φωτιά το σύμπαν.
τέτοια παραφωνία;
τέτοια έξαψη;
τέτοιο ξέσπασμα για… σελίδες και χαρτί;
μα ποτέ πριν.
εκεί να δεις διαφήμιση.
ούτε η πιο μεγάλη εταιρεία τέτοιο πάταγο.
τι δεν άκουσε ο άνθρωπος.
παραμυθάς.
ψεύτης.
προδότης.
και κάτι άλλα που δεν τα γράφω γιατί μετά θα ψάχνουμε εξηγήσεις.
ούλος ο πλανήτης, λέει, κατά τσίπρα.
ένας άνθρωπος απέναντι σε όλους.
και τώρα η γνώμη μου.
χωρίς στολίδια.
ο τσίπρας κούνησε τα νερά.
το βάλτο.
κι ό,τι σαπίλα είχε μέσα.
βγήκαν όλα στην επιφάνεια.
η αλήθεια των «ομάδων αλήθειας».
η ιδιοτέλεια των μικρών αρχηγών της μεγάλης διασποράς.
όλα.
κι ο κόσμος;
τον πιστεύει περισσότερο απ’ όσο νομίζουν.
τουλάχιστον στην εντιμότητα.
στην ανιδιοτέλεια.
αυτό δύσκολα το αμφισβητείς χωρίς να καείς.
κι όσο για το 2019 και το 2023;
ε, το ξέραμε.
οι συνεργάτες τα κάναν θάλασσα κι όλοι το λέγαμε πριν το γράψει.
αυτά που γράφει είναι και λίγα.
και μεταξύ μας;
το βιβλίο διαβάζεται νεράκι.
όχι σαν κάτι άλλα που θέλεις βοήθεια για να τα ξεπεράσεις.
λοιπόν;
εγώ λέω καλά έκανε και το ’γραψε.
κι ακόμα καλύτερα αυτοί που του κάνουν δωρεάν διαφήμιση.
Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ’ έχουν πιάσει μες στα δίχτυα
Για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;
Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;
