
iloveithaki.gr, 15/6/2025
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν κάποτε η ελπίδα μας. Μια γενιά ολόκληρη, και όχι μόνο, πίστεψε σ’ αυτόν. Όχι για τα ωραία του λόγια, αλλά γιατί έμοιαζε να μας καταλαβαίνει. Να θέλει, πραγματικά, να αλλάξει κάτι. Και για λίγο, τον πιστέψαμε όλοι. Ένιωθες ότι ίσως αυτός τα καταφέρει.
Αλλά η προδοσία, όπως πάντα, ήρθε εκ των έσω. Δεν ήταν οι πολιτικοί αντίπαλοι που τον φθείραν περισσότερο – ήταν οι ίδιοι του οι σύντροφοι. Οι λεγόμενοι «συνεργάτες», που μόνο συνεργάτες του λαού δεν ήταν. Άνθρωποι χωρίς όραμα, χωρίς ιδανικά, που είδαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μηχανή προσωπικού βολέματος και τίποτα άλλο. Και αυτή η παρακμή δεν κρύβεται πια: αποτυπώθηκε ακόμα και στο συνέδριο-παρωδία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Το έβλεπα. Το είχα προβλέψει. Και το είπα πολλές φορές: ο ΣΥΡΙΖΑ, αν συνεχίσει έτσι, δεν θα ξαναμπεί στη Βουλή. Όχι λόγω «κακών ΜΜΕ» ή «μηχανισμών της ΝΔ», αλλά επειδή το κόμμα σαπίζει από μέσα. Με στελέχη που δεν πίστεψαν ποτέ σε τίποτα άλλο πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον.
Και τώρα, ο Τσίπρας φαίνεται να ετοιμάζει κάτι καινούργιο. Ένα νέο κόμμα με τον τίτλο «Δημοκρατικός Καπιταλισμός». Δεν ξέρω αν θα πετύχει. Δεν ξέρω καν αν είναι η σωστή κατεύθυνση. Αυτό που ξέρω είναι πως θέλω να τον δω να προσπαθεί. Να γυρίσει σελίδα. Να απαξιώσει καθαρά τα φθαρμένα στελέχη του παρελθόντος και να κοιτάξει μπροστά.
Γιατί ο Τσίπρας, όσο κι αν πληγώθηκε, ήταν πάντα αγωνιστής. Και αν δείξει ξανά πίστη στον εαυτό του, αν περπατήσει ξανά με αξιοπρέπεια και όχι μεσ’ στα γρανάζια του πολιτικού βολέματος, τότε ίσως ο κόσμος τον ακολουθήσει για δεύτερη φορά.
Θα βρει το θάρρος; Θα δείξει τη δύναμη;
Θα περιμένουμε να δούμε. Αλλά ένα είναι σίγουρο: η ελπίδα δεν πεθαίνει εύκολα. Και εκείνος, αν το αποφασίσει, μπορεί ακόμα να της δώσει ξανά φωνή.
One Comment
Μακης Γονατας
Για ποιόν θα πραγματοποιηθεί αλήθεια η δευτέρα παρουσία του Μεσσία? Λέτε αλήθεια να κοιτάξει και προς την μερια της ασημαντότητας μας? Προτείνω σπονδές για να εξασφαλίσουμε την ευμένεια Του. Αλληλουια αλληλούια Δόξα Σοι ο Πανάγαθος.