δδμανιάς: να γονατίζουμε μόνο μπροστά στη ζωή

iloveithaki.gr, 7/12/2025

ένα μικρό φως μέσα στη μεγάλη σκοτεινιά, από τον νιονιό τον μανιά του μήδη.

χριστούγεννα για τους ταλαιπωρημένους

είμαι στην πάτρα.
οι δρόμοι ανάβουν.
ο κόσμος προσπαθεί.
τα παιδιά πρώτα.
τρέχουν στις πλατείες, στα μεγάλα μαγαζιά, στους παιχνιδότοπους.
ζητάνε χαρά.
ζητάνε ζωή.
κι ας μην περισσεύει.

ο πελετίδης προσπαθεί.
ο στανίτσας το ίδιο.
να διώξουν τη σκιά.
τη φτώχεια.
τη γκρίνια που κόλλησε πάνω μας σαν υγρασία.
έστω για λίγες μέρες.
έστω για τις καρδούλες των παιδιών.

μα έξω από τις πόλεις μας, ο κόσμος βουλιάζει.
οι παλαβοί ηγέτες τρέμουν την καρέκλα.
κρατιούνται απ’ την εξουσία σαν πνιγμένοι από σκοινί.
χωμένοι ως τον λαιμό στη διαφθορά.
με εξοπλισμούς.
με πολέμους. με αίμα.
με ψέματα για να σώσουν τον εαυτό τους.
όχι τον άνθρωπο.

κι η γη γεμίζει κύματα.
μετανάστες από αφρική, νότια αμερική, νότια ασία.
πείνα.
πόλεμος.
απελπισία.
ζωές που χάνονται στο κρύο, στα κύματα της μεσογείου,
στη ζέστη των ερήμων,
στις λάσπες των συνόρων.
τι κούρσα τρέλας είναι αυτή;
ποιος την οδήγησε ως εδώ;

ο ανθρωπισμός δεν είναι πολυτέλεια.
είναι θεμέλιο.
η ζωή δεν είναι δική μας να την παζαρεύουμε.
πρέπει να τη σεβόμαστε.
να γονατίζουμε μπροστά της.
να τη φυλάμε σαν φλόγα σε ανεμοβρόχι.

η αλληλεγγύη δεν είναι επιλογή.
είναι υποχρέωση.
αν την ξεχάσουμε, χαθήκαμε.

οι θρησκείες, μέσα στον χαμό,
προσπαθούν να θυμίσουν ένα πράγμα:
να ζει ο άνθρωπος με αξιοπρέπεια.
να μην τρώει ο ένας τον άλλον.

κι η αγάπη…
η αγάπη είναι η μόνη δύναμη που έφτιαξε τον άνθρωπο.
που κρατά τον πλανήτη όρθιο.
που μας ζεσταίνει όταν όλα παγώνουν.
η αγάπη είναι το σπίρτο που ανάβει και σβήνει τον φόβο.

χριστούγεννα έρχονται. η αγάπη γιορτάζει.
ας κάνουμε χώρο.
λίγο.
όσο μπορεί ο καθένας.
ένα χαμόγελο, μια κουβέρτα, ένα πιάτο φαγητό, ένα χέρι.
να μη μείνει κανείς μόνος.

γιατί ο κόσμος αλλάζει μόνο από κάτω.
από τους απλούς.
τους ταλαιπωρημένους.
εμάς.