
iloveithaki.gr, 11/12/2025
ένα σατιρικό σημείωμα για την παραζάλη των καιρών, του νιόνιου του μανιά του μήδη
κατά τα έργα και τους λόγους μας. αλληλούια.
κατά τα έργα μας, λέει.
κατά τα λόγια μας.
αλληλούια.
να μας λυπηθεί ο θεός, γιατί από ανθρώπους δεν βλέπω σωτηρία.
ο τραμπ το παίζει πειρατής.
σηκώνει μπαϊράκι.
το τσούρμο του οι πεζοναύτες.
αρπάζουν γκαζάδικα έξω απ’ τη βενεζουέλα,
γιατί –λέει– είναι ρωσικά.
crude oil, χοντρό πράμα.
λάδι της γης και λάδι στα μούτρα μας.
ο ρούτε σου λέει ότι η ρωσία θα μας επιτεθεί σε δύο χρόνια.
οι ευρωπαίοι ηγέτες, με ύφος βαφτισμένο στο φόβο,
μας προετοιμάζουν για δύσκολα χρόνια.
δηλαδή για πείνα.
αλλά πεινάμε με αξιοπρέπεια, ε;
γιατί πρέπει να εξοπλιστούμε.
να αγοράσουμε μπετόνια φόβου.
αλλιώς χανόμαστε.
και μετά γυρνάς στην ελλάδα.
ο πρωθυπουργός θα στείλει μήνυμα ανάτασης.
να μας σηκώσει ηθικά, αφού δεν σηκώνεται τίποτα άλλο.
ο πιερακάκης είπε ότι θα πάρουμε τα ρωσικά assets
να τα κάνουμε σαλάτα.
και μπήκε πρόεδρος του γιούρογκρουπ.
αχ, αυτό το ελληνικό μεγαλείο.
παντού πρώτοι.
εκτός από εκεί που πρέπει
κι όσο εμείς κοιτάμε τα ασσετ,
οι φραπέδες μας σφάζουν ζωντανούς.
θα σε σκοτώσω, λέει στη χαιροπούλου.
θα σε σφάξω, λέει στην κωνσταντοπούλου.
οι φραπέδες, ναι.
οι φραπέδες που μεγαλώσαμε,
που ανεχτήκαμε,
που αφήσαμε να νομίζουν ότι είναι η ελλάδα ολόκληρη.
κι αν δεν είμαστε καλά παιδιά,
δεξιά παιδιά,
θα μας σφάξουν κι εμάς.
στο τέλος μια ανθρωπολογική μελέτη θα είμαστε:
ο homo frappetus.
κι η βουλευτής της νδ;
θα σου κάνω μήνυση, λέει.
α, ωραία.
έχουμε και νομικό πολιτισμό.
σπαθί ο φραπές, μήνυση η βουλευτής.
να δέσει το γλυκό της καθημερινότητάς μας.
κι εμείς;
εμείς θα τελειώσει η μέρα
και αύριο απ’ την αρχή.
μηχανή παραγωγής φτώχειας.
έχουμε συνηθίσει.
τη μάθαμε τη φτώχεια απ’ το γόνατο.
τη βάλαμε στα άλμπουμ των παιδικών μας αναμνήσεων.
και τώρα τη λέμε κανονικότητα.
και κάθε τόσο, να σου μια αύξηση σύνταξης 20 ευρώ.
να πάρεις δύο σαπούνια,
και να αισθάνεσαι κι ευγνώμων.
και γιατί να παραιτηθεί η κυβέρνηση;
έχει λόγο;
κανέναν.
ο κόσμος κοιμάται όρθιος.
όρθιος, αλλά κοιμάται.
όσο για το θιάκι…
μια από τα ίδια.
παντού τα πάντα.
μαζεμένοι οι ντόπιοι ηγέτες σαν τοπικά μανιτάρια υγρασίας.
σε λίγο θα ντρεπόμαστε να λέμε πως είμαστε πρόεδροι κάπου.
θα μας βγάζουν κλέφτες από προεπιλογή.
σαν βραχάκι σε δημοπρασία,
έτσι θα είναι κι η φήμη μας.
αλλά ας μιλήσουμε και σοβαρά:
τα καλαμάρια δεν τσιμπάνε.
μόνο πατωτά.
στα 70 με 100 μέτρα.
ένα-δυο μικρά,
πολλά ρεύματα,
θολά νερά.
τίποτα δεν βλέπει καθαρά.
ούτε τα καλαμάρια,
ούτε εμείς.
αύριο του άγιου σπυρίδωνα.
χρόνια και καλή δύναμη.
και όλοι δεξιοί, λέει.
αλλιώς χαθήκαμε.
πάμε και βλέπουμε.
Στης ανάγκης τα θρανία
και στης φτώχειας το σχολειό
μάθαμε την κοινωνία
και τον πόνο τον παλιό
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ’ άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας
Το σεργιάνι μας στον κόσμο
ήταν δέκα μέτρα γης
Όσο πιάνει ένα σπίτι
και ο τοίχος μιας αυλής
Παραπονεμένα λόγια
έχουν τα τραγούδια μας
γιατί τ’ άδικο το ζούμε
μέσα από την κούνια μας
