«Σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, μόνο αν αυξηθεί ο φόρος στον καφέ θα γίνει επανάσταση», και αυξήθηκε χωρίς να γίνει επανάσταση. Καιρός να επανεξετάσουμε τα στερεότυπά μας
20.02.2017, 15:35 | εφσυν
«Σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, μόνο αν αυξηθεί ο φόρος στον καφέ θα γίνει επανάσταση». Αλήθεια, πόσα χρόνια την ακούγαμε ετούτη την επωδό; Είναι από τις εύπεπτες, απλοϊκές ατάκες, τις καλά μελετημένες, ώστε να έχουν την ικανότητα να εντυπώνονται εύκολα στο μυαλό μας και να καταργούν τη σκέψη μας.
Βρίσκονται με άνεση στην άκρη της γλώσσας μας, για να τις εκστομίσουμε ασυνείδητα και ν’ αναπαράξουμε το στερεότυπο, σαν θα δοθεί η ευκαιρία· σε ένα οικογενειακό τραπέζι, σε μια τηλεφωνική συνδιάλεξη ή -τι ειρωνεία;- στο καφενείο.
Μισή αράδα λέξεις, με πολλά σημαινόμενα. Η ραθυμία, τάχα, της νέας γενιάς, που τεμπελιάζει στις καφετέριες αδιαφορώντας για τα τεκταινόμενα, με μόνη της έγνοια την ανάδευση του γευστικού ροφήματος, απρόθυμη για οποιαδήποτε μορφή αντίστασης και αγώνα. «Η γενιά του καφέ», όπως την τιτλοφόρησε ένα άλλο, παρόμοιο τσιτάτο.
Μα, ταυτόχρονα, εμπεριέχει και τη σύγκρουση των γενεών· αισθάνονται οι παλιότεροι καλύτερα με τον εαυτό τους, τις ημέρες και τα έργα τους, μέσα από την προσβολή και την υποτίμηση της επόμενης γενιάς. «Εμείς στην εποχή μας…» αρέσκεται να συμπληρώνει ο φορέας του στερεότυπου, αν τύχει να είναι μεγαλύτερης ηλικίας, με την ομήγυρη να κουνά επιδοκιμαστικά το κεφάλι.
Ας προσπεράσουμε γεγονότα όπως τα εκατομμύρια νέων ανθρώπων που πλημμύριζαν για μήνες τις πλατείες, την αθρόα και καθοριστική συμμετοχή τους στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις και, εν γένει, τη διαδικασία ευρύτατης πολιτικοποίησης που είχε ξεκινήσει και «πάγωσε» μετά το δημοψήφισμα, κι ας μείνουμε στο οξύμωρο: έστω ότι η «γενιά του καφέ» έχει όλα τα χαρακτηριστικά που της αποδίδει το στερεότυπο· δεν μπορεί, κάποιος θα την ανέθρεψε, κάποιος θα τη γαλούχησε σ’ αυτό το lifestyle.
Κάποιος θα αδιαφόρησε να της καλλιεργήσει αξίες και ιδανικά, κάποιος θα την καθήλωσε σ’ αυτόν τον καναπέ, κάποιος θα προτίμησε να την οπλίσει με… καλαμάκια κι όχι με μορφωτικά εργαλεία. Φυσικά, γι’ αυτόν τον «κάποιο», που πιστεύει όντως πως υπάρχει σ’ αυτήν εδώ τη χώρα «γενιά του καφέ», είναι ευκολότερο να τη λοιδορήσει παρά να αναλάβει την ευθύνη του.
Απ’ την αρχή του χρόνου αυξήθηκε γενναία ο φόρος στον καφέ, χωρίς να γίνει επανάσταση. Καιρός να επανεξετάσουμε τα στερεότυπά μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
One Comment
aris
Περί γενιάς του «καφέ».
Όταν ήμουνα 26αρης έπιασα δουλειά σε μια από τις λίγες μεγάλες Βιομηχανίες στην Ελλάδα (άνευ γλειψίματος). Εκεί μου κάνανε παρατήρηση γιατί πάω στο εστιατόριο με τα χέρια τσι τσέπες και δε δείχνω έτσι καλή εικόνα εργαζόμενου! Σας φαίνεται απίστευτο??
Μετά πήγα σε μιάν άλλη σαν έμπειρος για το ξεκίνημα ενός μεγάλου τμήματος. Κατακαλόκαιρο έτρεχα σα χαμάλης, μπαίνω σε μια αίθουσα κοντρόλ να πιώ νερό και μου λένε έξω έχει μιά βρύση. Ρε είσαστε καλά τσού λέω, ψύχτης δεν υπάρχει τόσα χρόνια να πίνετε κρύο νερό σαν άνθρωποι? Φοβόντουσαν να μου πούνε όχι!!
Δυό περιπτώσεις απλές ανάφερα για να δείξω τις συνθήκες που βρήκαν οι παλιότερες γενιές ακόμα και για πράγματα που σήμερα τα ακούς και γελάς.
Περνώντας τα χρόνια πολλά άλλαξαν (τα αλλάξαμε) από τότε προς το καλύτερο, τόσο που οι φοιτητές που ερχόταν για πρακτική άραζαν κύριοι πάνω σε καρέκλες “Sato”, μια κοπελίτσα κιόλας έβαλε πρώτη μέρα που ήρθε και τα παπούτσια της απάνου και με κοίταξε έκπληκτη ότα την αρώτησα άμα κάνει το ίδιο και στο σπίτι τση, όπως στο γραφείο μου.
(Και αυτό απλό για να γελάς αλλά από αντίθετη πλευρά).
Με αυτοκινητάκια, γατάκια και σκυλάκια δε μεγαλώσαμε αυτές τις γενιές?
Τους μίλησε κανείς για το «βερίκοκο» τση ζωής?
Μήπως τη δική μας την παλιότερη γενιά τη δίδαξε για το ίδιο πράγμα κανείς?
Οι ανάγκες και συγκυρίες που υπήρχανε μας δίδαξαν και ό,τι καθείς «άρπαξε», άρπαξε.
Και τί μπορούν να κάμουν οι γονείς που καταλαβαίνουν τα στραβά, όταν τα παιδιά τους μεγαλώνουν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα παιδείας?
Σχεδόν τίποτις…
Αυτή η χώρα είχε και εξακολουθεί να έχει το ίδιο πρόβλημα:
Βασιλεύει ανά τις γενιές με διαφορετικό πάντα τρόπο διδασκόμενη (εδώ είναι το αξιοπερίεργο ή το κόλπο), η αρχή:
« Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ@λος μας».
Αυτό είναι το κυρίως πρόβλημα και όχι το αποτέλεσμα (ο καφές). Πρέπει κάποτε τα Ελληνόπουλα να πάψουν να διδάσκονται ασύνδετα και τυπικά πράγματα.
Δεν φτάνει μόνο η ξερή γνώση όπως τί δουλειά κάνει μια «βίδα» αλλά και πώς θα τη χρησιμοποιήσουν για το καλό το δικό τους μα και της κοινωνίας που ζουν.
Ποιός όμως ενδιαφέρθηκε ποτέ να τους το διδάξει???
Άρα μπαρπούτσαλα σπέρνουμε «καφέδες» θα θερίζουμε…
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
Υ.Γ.
Προσωπικές μου και μόνο απόψεις φυσικά.