Ο/Η aris άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας “we the corporations“:
Ευχαριστώ φίλε “δουδουμανιά” αλλά εκειό το «πάντα» δε μου ταιριάζει γιατί φυσιολογικά ελλοχεύει και το λάθος.
Απόψεις θέτω για να κρίνει ο καθένας ανάλογα θετικά, ή αρνητικά.
Το κεφάλι τώρα ίσως να μη το έχω σκύψει ποτέ (εγώ αυτό πιστεύω, άλλοι μπορεί να πίστεψαν ότι το έσκυψα).
Γενικά έχω την άποψη ότι για να πετύχεις κάτι πέρα από τις δυνατότητές σου πρέπει να αποκτήσεις γνώσεις, να σκεφτείς τις κινήσεις σου και με υπομονή και ψυχραιμία να περιμένεις τη κατάλληλη στιγμή να αιφνιδιάσεις.
Κινήσεις αυθορμητισμού χρειάζονται πολύ τύχη για να πετύχουν και αν πέτυχαν δεν είχαν συνήθως το μέγιστο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο χρόνος είναι κάτι που βοηθά να γνωρίσεις ποιος είναι ο πραγματικός φίλος και ποιος ο εχθρός, ποιόν θα αφήσεις και ποιόν θα ακολουθήσεις.
Βοηθά και αυτούς που για διάφορους λόγους δεν πολυκουράζουν το μυαλό τους να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται γύρω τους.
Οι Έλληνες μέσα από μια τεχνητή εισαγόμενη αποβλάκωση δεν πρόλαβαν το λάθος, άρα τώρα πρέπει δυστυχώς να πληρώσουν για να ξεαποβλακωθούν, αυτός είναι ένας διαχρονικός δυστυχώς νόμος.
Πρέπει να αλλάξουν λογικές και νοοτροπίες που πολλοί από μας ενστερνίστηκαν.
Ο χρόνος φανερώνει αλήθειες που δε μπορείς να φανερώσεις και να πείσεις σε λίγα λεπτά, απλά παρασύρεις στην ουσία και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι.
Αν τίναζες την «μπάνκα» στον αέρα πριν δυο χρόνια όλοι θα έλεγαν οι τεμπέληδες οι Έλληνες μας τα φάγανε και τώρα πάνε να το παίξουν και ξύπνιοι.
Σήμερα με τα αποκαλυπτήρια πλέον του οικονομικού πολέμου έχουν αλλάξει πλήρως αυτές οι λογικές, άρα έχει κερδηθεί μια συμπάθεια που βοηθά αρκετά, όπως και έχει διαφοροποιηθεί η κατάσταση μεταξύ των «μεγάλων» μετά την πρώτη επίθεση έκπληξη.
Χρειάζεται λοιπόν να ωριμάσουν κάποια πράγματα ώστε αν χρειαστεί (που μάλλον θα χρειαστεί γιατί δε συνηθίζω να πιστεύω σε θαύματα), να γνωρίζεις που πας και τι ακριβώς επιδιώκεις.
Όταν απλώς αντιδράς χωρίς σκέψη έχουν τον τρόπο να σε κάμουν να πιστεύεις ότι κέρδισες, μόνο που εκ των υστέρων διαπιστώνεις ότι απλά άλλαξαν χρώμα οι αλυσίδες σου.
Τώρα θα μου πει κανείς άμα διαλύσουμε τελείως να βράσω τις λογικές σου παλιομ@@@κα και με το δίκιο του.
Θα του απαντήσω λοιπόν ότι αφού υπάρχουν αρουραίοι ακόμα μέσα στο πλοίο δε βουλιάζουμε, ψυχραιμία κανείς δεν είναι «άνετος» αυτή την ώρα.
Αν πανικοβληθούμε τελειώσαμε.
Ανάρτηση από τον/τη aris στο I love Ithaki. gr τη 31 Ιανουαρίου 2013 – 10:17 μ.μ.
2 Comments
Konstantinos Ntokos
Ωραία λοιπόν, θα παραμείνουμε ψύχραιμοι,θα κάνουμε τα “στραβά μάτια” στο ότι η “λίστα χριστοφοράκου” μας κυβερνά(και μας κουνά & το δάχτυλο!!)και γενικότερα θα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε…
Δε λέω, υπάρχει κάποια βάση στο σκεπτικό σου φίλε aris αλλά διαφωνώ.
Με αυτή την στάση οδηγούμαστε στην απραξία (και με σκυμμένο κεφάλι),στην ατιμωρησία των υπευθύνων,στην διαιώνιση της πολιτικής των “δανειστών” και τέλος θα προχωρήσουμε και στην επιβράβευσή τους για την προσφορά τους στον τόπο???
Και βέβαια θα μου πείς, αν όχι αυτοί τότε ποιοι??
Δεν ξέρω, ας δοκιμάσουμε και τους μη έμπειρους…είδαμε προκοπή από τους “έμπειρους”??
Είναι τραγικό και εξοργιστικό παράλληλα να επιβραβεύουμε τους απατεώνες.
aris
Οι έμπειροι μας έσπρωξαν στο γκρεμό σαν δοτοί ξεκάθαρα φίλε.
Οι φερόμενοι σαν άπειροι δεν γνωρίζω αν πραγματικά είναι άπειροι.
Δεν είπα να μείνουμε απαθείς, αλλά με άστοχες κινήσεις απλά εκτονωνόμαστε.
Να παίξουμε με το χρόνο λίγο είπα για τους λόγους που αναφέρω.
Είναι πολύ εύκολο να μας αποπροσανατολίζουν και να χάνουμε την ουσία, πάρε την υπόθεση με το γνωστό στικάκι (της λίστας) όλοι το ψάχνουν, εμείς περιμένουμε να ακούσουμε ποιος το άλλαξε μόνο που ποτέ δε θα αποδειχθεί ποιος έβαλε το χέρι του γιατί απλά αν άλλαξε χέρια το στικ, άκρη δεν βγαίνει ποιος έκανε τι και πότε.
Τώρα άμα περιμένοντας λίγο να ξεθολώσει περισσότερο το τοπίο θολώσει το μάτι το δικό μας τι να πω, αβάντι και εγώ μαζί σου. Τι είχαμε τι χάσαμε που λένε.
Και μη νομίζεις ότι αυτοί που πρέπει δε γνωρίζουν ότι και ευθύνες θα ζητηθούν και ένα τσαφ χρειάζεται για να γίνει της πόπης το κιγκλίδωμα.
Ο κόσμος έχει σαλτάρει κάτι που το βλέπουν και οι στραβοί φίλε.