07.07.2017, 16:00 | εφσυν
Μπαίνουμε στην καρδιά του καλοκαιριού και ο χώρος των ΜΜΕ παρουσιάζει μια εικόνα ρευστή και θολή, καθώς τα επιχειρηματικά συμφέροντα διαγκωνίζονται να τοποθετηθούν στο νέο τοπίο που έχει προκύψει μετά τη «δημιουργική καταστροφή» της κρίσης.
Βέβαια αυτό που μέχρι τώρα είδαμε είναι περισσότερο η καταστροφή και ελάχιστα η δημιουργία.
Σ’ έναν επιχειρηματικό χώρο όπου είναι σίγουρο ότι θα χάσεις χρήματα συνωστίζεται για να «επενδύσει» η παλαιά και νέα διαπλοκή, προκειμένου να έχει καλύτερη πρόσβαση στην εξουσία – είτε τη σημερινή, την οποία οι μιντιακοί παίκτες θεωρούν μεταβατική και προσωρινή, είτε την όποια αυριανή, μετά την προσδοκώμενη παλινόρθωση του Παλαιού Καθεστώτος.
Λογικό, θα πει κάποιος, αφού αγοράζεις όταν τα ασημικά είναι σε χαμηλή τιμή και απαξιωμένα.
Ακριβώς όπως είναι σήμερα τα περισσότερα ΜΜΕ: μονομερή στις απόψεις τους, ιδεολογικά ταγμένα, σε ρόλο (ακραίου) πολιτικού κόμματος, χωρίς πλουραλισμό, χωρίς φαντασία, χωρίς ποιότητα, χωρίς αξιοπιστία.
Και το κυριότερο, εκκαθαρισμένα (πολιτικά και συνδικαλιστικά) από τις ενοχλητικές φωνές.
Το περιεχόμενο της τηλεόρασης; Ταύτιση ενημέρωσης-προπαγάνδας, κυριαρχία των εμπορικών τμημάτων και του κάθε σπόνσορα, ατέλειωτα τηλεπαιχνίδια κάθε είδους, επανάληψη σειρών μέχρι λοβοτομής, χιλιοπαιγμένες ταινίες (μ’ εξαίρεση την ΕΡΤ), κουτσομπολιό και σκυλοπόπ κουλτούρα.
Οσο για τις εφημερίδες; Κιτρινισμός κατά κύριο λόγο (πολιτικός και κοινωνικός), εμμονικές αναλύσεις, μονομέρεια, ανακύκλωση («πρόθυμων») προσώπων, έλλειψη πρωτοτυπίας, ανύπαρκτη εμβάθυνση στα θέματα, παντελής απουσία πραγματικά αποκαλυπτικών (για την εξουσία) θεμάτων.
Φυσικά στην προβληματική πραγματικότητα περιλαμβάνεται και το ενημερωτικό κομμάτι της ΕΡΤ, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. δεν τόλμησε το διαφορετικό και υιοθέτησε το μότο «αυτούς ξέρετε, αυτούς εμπιστεύεστε», με αποτέλεσμα να ανακυκλώσει φθαρμένα πρόσωπα και να αναπαράξει το γνωστό μοντέλο φιλοκυβερνητικής ενημέρωσης με κομματικά γυαλιά.
Και δεν θα μιλήσω καν για το ενημερωτικό κομμάτι των κομματικών μέσων του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος που λέει πως όταν όλα τα υπόλοιπα ΜΜΕ είναι εναντίον σου, κάτι πρέπει να κάνεις.
Εδώ όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως το καθεστώς έκτακτης ανάγκης («είμαστε σε πόλεμο», λένε συχνά-πυκνά στελέχη του κόμματος) και η θεωρία της περικύκλωσης ιστορικά οδήγησαν πάντα στον έλεγχο της διαφωνίας, στη λογοκρισία (ή στην αυτολογοκρισία) και, τελικά, στην καταστολή – κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Σε κάθε περίπτωση το διαφορετικό υπόδειγμα που προβάλλουμε πρέπει να είναι ορατό, διακριτό και σαφές, κάτι που, δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν το έχουμε δει.
Αντίθετα, έχουμε δει προσπάθειες να παίξουμε στο γήπεδο του αντιπάλου, χρησιμοποιώντας τα όπλα του. Ομως τα όπλα στα χέρια ενός αδαούς παιδιού είναι επικίνδυνα για την ασφάλεια και του ίδιου που κινδυνεύει να αυτοπυροβοληθεί.
Εξ ου και τα επαναλαμβανόμενα λάθη, γκάφες και ήττες στον χώρο των ΜΜΕ και στην προσπάθεια να αλλάξουν οι συσχετισμοί.
Φυσικά οι συσχετισμοί (και στην Αριστερά το έδειξε αυτό η σκληρή ιστορική εμπειρία) δεν αλλάζουν βολονταριστικά και με αυτοσχεδιασμούς.
Πολύ περισσότερο δεν αλλάζουν με την αλαζονεία του εξυπνακισμού και της ανεδαφικής αίσθησης ανωτερότητας απέναντι στον αντίπαλο.
Το μιντιακό επιχειρηματικό τοπίο βεβαίως δεν είναι ξεκομμένο από την υπόλοιπη οικονομία, στην οποία εσχάτως κυριαρχεί το μύθευμα της ανάπτυξης, του τερματισμού της επιτροπείας και της εξόδου στις αγορές.
Η πολιτική στόχευση καθορίζει τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να την πετύχουμε, όπως, επίσης, τις συμμαχίες και τους συμβιβασμούς. Και ο νοών νοείτω!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το ΕΣΡ αποφάσισε: 7 τα κανάλια
Ψέματα, σκουπίδια και παραπληροφόρηση στο διαδίκτυο