Ξυπνάω σαν παιδί μες στη χαρά
κι έχω σε όλους και σε όλα εμπιστοσύνη
κι η μέρα μου κυλάει απαλά
και το χαμόγελο απ’τα χείλη μου δεν σβήνει
Ότι κι αν γίνει,ότι κι αν γίνει
μ’ένα χαπάκι τόσο δα
ξαναγεμίζει η καρδιά μου καλοσύνη
Ευγνωμοσύνη γιατρέ μου,ευγνωμοσύνη
Έχω σε όλους και σε όλα εμπιστοσύνη
έχω σε ‘σένα και σε ΄μένα εμπιστοσύνη
σ’αυτούς που κυβερνάνε τη ζωή μου
σ’αυτούς που προστατεύουν τη ψυχή μου
Έχω σε όλους και σε όλα, μα σε όλα εμπιστοσύνη
ότι κι αν γίνει,ότι κι αν γίνει
μ’ένα χαπάκι τόσο δα
ξαναγεμίζει η καρδιά μου καλοσύνη
Ευγνωμοσύνη γιατρέ μου,ευγνωμοσύνη
Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει αυτή η βρωμοάνοιξη σαν
σβούρα με γυρνάει κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει..
Πάνω ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι
κ χασίσι κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο ορμά να τη φιλήσει
Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που
μας καίει η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει
Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει
με μεθάει κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει
Που θα πάει,που θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει κι όλο στην αρχή γυρνάει
Που θα πάει θα ξεκολλήσει κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’αλλού θα ροβολήσει
Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει και δεν λέει να τελειώσει
που θα πάει θα ξημερώσει,κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ’ανταμώσει…”